Εάν είσαι νοσηλευτής ξέρεις. Ξέρεις πως οι ασθενείς είναι άνθρωποι. Πολλές φορές άνθρωποι δύσκολοι και απαιτητικοί. Ξέρεις πως είναι να φροντίζεις. Αλλά και να παρηγορείς. Πως είναι να έχεις την ευθύνη πολλών ασθενών ταυτόχρονα. Επίσης, πως είναι να δουλεύεις Σαββατοκύριακα, Χριστούγεννα και Πάσχα, μακριά από την οικογένειά σου. Ξέρεις πως ορισμένες φορές ενδέχεται να θέτεις ακόμη και την ίδια σου την υγεία σε κίνδυνο. Εσύ το ξέρεις. Αλλά καμία φορά, στην Ελλάδα, είναι σαν να μην το ξέρει κανείς άλλος. Παρά μόνο εσύ.
Σε μία Σχολή Νοσηλευτικής θα μάθεις πολλά, μεταξύ άλλων παθολογία, φαρμακολογία και μικροβιολογία. Και όταν πια θα έχεις το πτυχίο στα χέρια σου, θα αισθάνεσαι έτοιμος για όλα. Για όλα εκτός από ένα. Την κατάσταση που επικρατεί εκεί έξω. Έξω από τις τάξεις της Σχολής. Γιατί η κατάσταση που καλείσαι να αντιμετωπίσεις στην Ελλάδα, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών, είναι πολλές φορές πιο δύσκολη και από την ίδια τη δουλειά του νοσηλευτή.
Aντίξοες συνθήκες
Με το πάγωμα των προσλήψεων και την ανεργία να κινείται στα 20-25% στον κλάδο, η επαγγελματική αποκατάσταση ενός νοσηλευτή στην Ελλάδα είναι κάθε άλλο παρά εγγυημένη. Κάποιοι ενδεχομένως θα σταθούν τυχεροί. Πάντα κάποιοι είναι πιο τυχεροί. Ίσως και πιο ικανοί. Οι συνθήκες εργασίας, όμως, παραμένουν σχεδόν παντού αντίξοες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πολλά νοσοκομεία, ιδιαιτέρως δημόσια, παραμένουν υποστελεχωμένα. Με αποτέλεσμα όλο και λιγότερο προσωπικό να επωμίζεται όλο και μεγαλύτερο φόρτο εργασίας. Επιπλέον οι σοβαρές ελλείψεις σε υλικοτεχνικά μέσα, εξαιτίας του περιορισμού δαπανών, καθιστούν τη δουλειά των νοσηλευτών από δύσκολη έως αδύνατη.
Και ενώ σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι μισθοί των νοσηλευτών σταδιακά αυξάνονται ή έστω παραμένουν στα ίδια επίπεδα, οι μισθοί στην Ελλάδα από το 2009 έχουν μειωθεί τουλάχιστον 20%. 20% λιγότερος μισθός για ένα επάγγελμα ευθύνης είναι πολύ. Ασύμφορα πολύ.
Περισσότερα ΕΔΩ
